Komedia kryminalna, klimaty lokalne. Gdzieś na białostockiej prowincji w popegeerowskiej wsi, zdarza się straszliwy mord. Siekiera w plecach Wiesława Rolki wymusza podjęcie śledztwa. Prowadzi je Hubert Bogacz, dawniej policjant, obecnie właściciel sklepu z mydłem i powidłem, w którym koncentruje się życie małej społeczności. Morderstwo to swoista atrakcja, przerwa w nudzie życia ludzi pozbawionych pracy, perspektyw, nadziei. Zabito człowieka, którego nikt nie lubił, który terroryzował wieś. Śledztwo pozwala odsłonić ukryte mechanizmy rządzące tą społecznością, pokazać galerię krwistych, ciekawych postaci. Śledząc kryminalną intrygę oglądamy niezwykle zabawny, lecz jednocześnie zatrważający portret Polski C – miejsca, w którym wypłaty emerytur i zasiłków wyznaczają rytm życia, a jego wartość daje się przeliczyć na butelki win prostych marki Herkules.

Recenzje:

Trumna tętniąca życiem
(…) obecność na scenie trupa nie wyklucza pokazywania żywych, pełnokrwistych, ciekawych postaci. Nikt nie kradnie zagranicznych schematów a la Christie czy Kojak. Morderstwo w Orient Expressie to dziś banał. Za to morderstwo pod sklepem w Złotopolicach ma już posmak egzotyki. Zwłaszcza jeśli nie stoi za nim zwykłe nawalanie sztachetami, ale subtelna intryga i złożone motywy. Zwłaszcza jeśli (jak powiedziałaby Joanna Chmielewska) „wszyscy jesteśmy podejrzani”, a śledztwo prowadzi szynkarz abstynent, emerytowany porucznik policji. W spektaklu „Trumna nie lubi stać pusta” według sztuki Andrzeja Dziurawca (reż. Piotr Dąbrowski) czuć atmosferę kryminału, Dzikiego Zachodu, dokumentu społecznego a la „Arizona” (film Ewy Borzęckiej o sklepiku w Zagórkach). Ciekawy okazał się pomysł zestawienia wyrafinowanych przebiegów myślowych z patologicznym środowiskiem. Bohaterowie „Trumny” to prawdziwy gabinet osobliwości. Zgromadzeni wokół lokalnego monopolowego tworzą „lożę rencistów” czy też „klub miłośników Hańczy względnie Herkulesa (miejscowe trunki)”. Żaden z nich nie zarabia, wszyscy raz w miesiącu zbierają się w sklepie porucznika Huberta Bogacza, by w przerwie między nielegalnymi (często nieźle płatnymi) robótkami pobrać rentę, zasiłek, zapomogę. W społeczności role są jakby żywcem przepisane z katalogu archetypów. Jest wioskowy idiota, emigrant ze Wschodu – Doniec. Jest „kobieta ogólnodostępna” Bromska, która swoich pokaźnych wdzięków udziela za flaszkę Hańczy. Jest nieudacznik intelektualista Wiesiek i jego brat, terroryzujący wieś mafioso Mietek Rolka. Zabójstwo Rolki wszyscy witają z ulgą. Choć po zabawnym, trzymającym w napięciu śledztwie Bogacza winny zostaje zidentyfikowany, sprawa przypomina raczej lincz czy mord rytualny popełniony przez całą miejscową społeczność. Okazuje się, że najciekawszym środowiskiem do kryminału made in Poland może być popegeerowska wieś, a najbardziej charyzmatycznym śledczym – były alkoholik z milicyjną przeszłością. Skomplikowane relacje międzyludzkie, uprzedzenia, przesądy, poszukiwanie prawdy o Polsce B świetnie komponują się z detektywistyczną dedukcją. Spektakl dzięki scenariuszowi, dobrze dobranym rolom i zabawnym projekcjom wideo wychodzi poza serialowy schemat, nie tracąc napięcia kryminału.

Joanna Derkaczew, „Polski teatr śledczy” – Gazeta Wyborcza, 09.02.2008

• Scena: duża
• Foto: repertuar_57.jpg
• Premiera: 28 września 2007
• Autor: Andrzej Dziurawiec
• Reżyser: Piotr Dąbrowski
• Asystent reżysera: Julia Wacławik-Dąbrowska
• Scenografia: Marek Mikulski
• Muzyka: Jerzy Chruściński
• Animacje: alco.dudes

Obsada

• Andrzej Beya Zaborski – Doniec
• Arleta Godziszewska – Aspirant Basia
• Bernard Bania – Wicek
• Danuta Bach – Bromska
• Franciszek Utko – Major
• Jolanta Skorochodzka – Listonoszka
• Krystyna Kacprowicz-Sokołowska – Majorowa
• Krzysztof Ławniczak – Hubert Bogacz
• Marek Tyszkiewicz – Rolka Wiesław
• Piotr Półtorak – Policjant
• Rafał Olszewski – Rolka Mieczysław
• Rogers Cole-Wilson – Cudzoziemiec
• Sławomir Popławski – Parchyta Zdzisław
• Tadeusz Grochowski – Spiker
• Tadeusz Sokołowski – Gęba Czesław