"Sztuka ma kilka kapitalnych elementów. Fantastyczne, baśniowe kostiumy, zaprojektowane przez Agatę Wąs, podkreślające charakter postaci, trójwymiarowa scenografia Jacka Malinowskiego, ładny, dynamiczny teatr cieni, świetna muzyka i melodyjne piosenki Mikołaja Tabako. Spektakl kradną Bocian i Żaba, które łączy nietypowe uczucie. W te postacie pomysłowo wcielają się Piotr Szekowski i Monika Zaborska-Wróblewska. Ich błyskotliwe, pełne aluzji dialogi - o kredycie we frankach czy wylataniu nie tylko godzin, ale i nadgodzin, podgodzin, a nawet godzinek - bawią także dorosłych."
Anna Kopeć, "Gra o ton, czyli jak zniechęcić dzieci do nauki", Kurier Poranny, 2 czerwca 2015 r.
"(...) I to właśnie ta dwójka (w brawurowym wykonaniu Moniki Zaborskiej i Piotra Szekowskiego) kradnie cały show, wszystkie wynalazki mogą się schować. Ona mówi nosowym głosem, on zaciąga ze wschodnim akcentem. On niby chce ją zjeść, ale jakoś niespecjalnie może, więc się tylko odgraża, ona uważa, że te wszystkie groźby to tylko nieumiejętność okazania przyjacielskiej sympatii. Cały czas sobie dogryzają, ale w sumie czule, to prześmieszny duet. Sporo tu językowej zabawy - bociek próbujący się wymigać od przewiezienia żaby do ciotki mówi, że nie poleci, bo "wylatał godziny, a wręcz godzinki; nawet czarną godzinę oraz godzinę szczerości."
Monika Żmijewska, "Naukowe klimaty w teatrze. Zwierzaki przyćmiły wynalazcę", Gazeta Wyborcza Białystok, 8 czerwca 2015 r.