Aktorzy doskonale oddają ambiwalentność osobowościową swoich bohaterów - ludzi sfrustrowanych i niespełnionych, kryjących się za maską sztucznych uśmiechów i gestów. "Seks nocy letniej" na białostockiej scenie to dynamiczne widowisko po brzegi wypełnione różnymi emocjami i erotycznym klimatem. Ktoś się rozbiera, ktoś rozkłada nogi, ktoś pręży tors lub pośladki. Nie brakuje tu także gier słownych, które dodają groteskowego charakteru. Skromną i dość funkcjonalną scenografię, za która odpowiada Paulina Liziakowska ciekawie dopełniają elementy teatru cieni.

Ruch sceniczny łapie te rozmaite emocje, seksualne potrzeby, a w zestawieniu z dialogami o seksie w duchu Freuda, intelektualnymi niuansami i zabawnymi przejęzyczeniami, nadaje spektaklowi zabawny, groteskowy, nieco ton. I pokazuje w komediowym tonie rzeczywistość, w której ludzie przyklejają do twarzy sztuczne uśmiechy, ale gdy tylko na chwilę się zagapią, a uśmiech z twarzy spełza, wszystko okazuje się nie być już takie różowe. (…)

Zgodnie z tytułem - sporo w spektaklu erotycznego klimatu, tu potraktowanego dość komediowo. Aktorzy prężą torsy (trochę jak naczupurzone koguty) i rozpinają spodnie, aktorki się wyginają, przybierają erotyczne pozycje, niektórzy wskakują na stoły, inni stają na głowie, a jeszcze inni naśladują małpie gody (zabawna scena z udziałem Aleksandry Maj i Sławomira Popławskiego). Obok sztucznych min, wystudiowanych póz i celebracji sporo tu rejwachu i dynamiki. No i oddać trzeba aktorom - co ich: z gimnastycznymi układami wymagającymi kondycji radzą sobie naprawdę nieźle.